işte 13 yaşındaki o kız canlandı tekrar. kaç yıl olmuştu görmeyeli? dengesiz, densiz, aptal..
oysa ben kendime o kadar güvenirdim ki.. kat kat kilitler altındaki kalbime kralı gelse ulaşamaz derdim..
o iki sihirli kelimeyi duymadan açmazdım elimi. canım yeterince yanmıştı. dersimi almıştım. riske yer yoktu.
umursamaz, hissiz, ayran gönüllü, çelik yürekli biriydim.
kıs kıs gülerdim bir de utanmadan..
mutlu muydum? hayır. kaşındım. çok kaşındım. istesem şimdi eskiye dönebilir miyim? bunu istiyor muyum?
geçici belki. yüce rabbim azcık aksiyon olsun diye böyle yapıyordur. belki tahammül sınırlarım daralmıştır. korkmuyorum yine de. her yokuşun bir inişi vardır.
hissettiğim bu aptalca şeyin ne olduğunu çözemedim. aradaki uzaklık koyuyor adama. gözleri duvar olunca bir insanın kolay olmuyor.. telefona kayıyor gözüm, midem ağzıma geliyor. oysa ne arayan var ne soran. ara ara karnıma kramp giriyor iki büklüm oluyorum. ellerim terliyor.
stresten demişti doktor bir zamanlar.
evet. stres(!)
ama güzel değil mi? yollar ardındaki birini istiyor ruhum. uzakta, çok uzakta oysa, ama sanki elimi uzatsam hiç bırakmayacak. ama uzatamam elimi. bilmiyor. bilmeyecek. bilmemeli.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder