2 Eylül 2010 Perşembe

but my heart is open, my heart is open to you...

kendimi aşk meleğinin oku gibi hissediyorum. hangi kalbe saplansam o başkasına aşık oluyor. ve kısa süre sonra ordan sökülüp atılıyorum. sonra o beni yerden kaldırır da tekrar kalbine saplar diye bekliyorum. başka birileri oluyor beni yerden kaldırmak isteyen. ama yok nedense beni acıtana meylediyorum.

hani bir kaç saate kadar hayallerim vardı. umut denen şey ne kadar kötü. şimdi yok işte. katıksız bir aptal olduğum tekrar yüzüme çarpıldı. ama ben napıcam beni önemseyen diğerleri varken gidicem başkasını seveni düşüncem. biri gitti.. öteki gitti.. bu da gitti.. ama gittikçe bu insanlar hayalimdeki adama daha çok yaklaşıyolar. belki diyorum bu bir işaret. giderek yaklaşıyorum en sonunda o gelicek ve kalıcak yanımda. ama ama işte avutmak yetmiyor kendimi. onun orda yaşıyor olduğunu bilmek. başkası için heycanlandığını bilmek ve beni umursamadığını görmek iğrenç.. ama hepsi çok iyiler. kırmıyolar beni hayatlarından koparmıyolar.. senin burda yerin yok demiyorlar. onlardan nefret etsem belki daha rahat olur. biri başardı gerçi onu. ama diğerleri sanki durum bu ama gitmesen de olur zaten sallamıyorum seni der gibi..

benden hoşlanan birilerinin olmasına sevinemiyorum bile. olmuyo böyle. ben beceremiyorum yaşamayı. ne olurdu sanki. hayallerimiz ortak olaydı. göz göze geleceğimiz günün umuduyla geçseydi gecelerimiz. uzak da olsa yanıbaşında hissetseydi beni. sesimin titrek tonunda bulsaydı ona karşı hislerimi. ortada bir şey olamasa bile gizli kalan çok şeyi görüp sevinseydi avunsaydı. ona kızarken bile altındaki sevgi sözcüklerini farketseydi. anlasaydı açık açık söyleyemediğimi.. iltifat cimrisi olduğumu. aşırı ilgi beklemedim hiç. sadece başka biri olmasaydı. ben geldim ardından onun için asıl olan geldi. daha doğrusu yeniden geldi. allahım resmen düpedüz aynı hikaye..bundan öncekinde de öyle oldu. hof!!

yine çırılçıplak kaldım. beni örten umutlarım uçtu gitti. gerçeğin soğuğu iyice kamçılıyor bedenimi. bu kadar acı niye? neyin intikamı bilmem ki. kırgın kalbim işte yine diğerinin acısını henüz kapamışken. gözlerim kamaşık, bulduğum cevhere sahip olma arzusuna yeni yeni başlamışken.. onu içimde büyütüp büyütüp kocaman yapmaya başlamışken.. ama bekliyeceğim malum zamanı. o küçük hayalle belki değişir her şey diye. daha vakit var.. daha çok yeniler diye.. umarım yine aynısı olmaz ve ben yine başka bi randevu hikayesi yazmam.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder