bırakıp giderken yaz..

pencereler açıkken uyayamayacağız artık.. sinekleri kovmak için hazır durmayacak ellerimiz. yastığımızın öbür tarafını çevirmeyeceğiz kendi sıcaklığımızdan bunalıp..sabah serinliğinden ürperen tenimizi avutmaya yetmiyecek pikelerimiz.. ve uyandığımızda gözümüze batmayacak gün ışığı.. çocuk sesleri karışmayacak sokak satıcılarının bağrışlarına. içimizi gösteren ince kıyafetlerimiz uzunca bir süre tatile çıkacak..akşam sahile inip dondurma yiyemeyeceğiz.. ufak bi meltem dokunuşuyla mutlu oluşumuz çok geride kalıcak. denizin tuzlu suyunda serinlemek korkunç gelicek.. boşalan havuzları yapraklar dolduracak..buzdolaplarından yavaş yavaş eksilecek soğuk sular..

ne kadar sıcaktı oysa değil mi.. anamızdan emdiğimiz sütü popomuzdan ter olarak çıkarttı resmen.. gölgelere doluşup yelpazelerimizi konuşturduk.. klimalı ortamlarda bulduk huzuru.. ama akşam olunca o tatlı rüzgarla unuturduk sabahki kızgınlığımızı.. bırakırdık hamağa uyuşuk bedenimizi.. kavun kokuları gelsindi buram buram.. gece sohbetleri başlasındı. yıldızlara bakıp onun isminin baş harfini çıkartırdık. çayın sıcaklığı hiç rahatsız etmezdi halbuki.. kimse yadırgamazdı yaz günü çay içeni..

bense tüm planlarımı yaza erteleyip yaz gelince ihmal ederim hep.. kalbimi hoplatan birileri hep yazın çıkar karşıma ve bitmesiyle çeker gider o da..

özleyeceğim. şeftaliyi karpuzu kavunu kirazı çileği eriği üzümü roma dondurmasını trenin açık camından esen rüzgarla uyumayı.. vapurda saçlarımın karmakarışık olmasını.. terliklerimle şıpıdık şıpıdık dolanmayı.. günün en sevdiğim saatlerinde denize bakmayı.. bisikletimle evden uzaklaşmayı..yeğenlerimle toplanıp film izlemeyi.. patlayan mısırları seyretmeyi...

bu yaz çok umut verdi bana ve sonra koca bir tokat patlattı suratımda..